Kolejne niepokojące informacje na temat globalnego ocieplenia. Po rekordowo ciepłym styczniu, z temperaturą o 1,66 st. Celsjusza wyższą od średniej dla tego miesiąca z lat 1850-1900, miniony luty okazał się być równie ciepły. Dodatkowo, pomimo słabnącego El Nino, utrzymuje się wysoka temperatura powierzchni oceanu. Średnia globalna wartość SST na obszarze 60°S – 60°N wyniosła w lutym 21,06 st. Celsjusza i była wyższa od poprzedniego rekordu z sierpnia 2023 roku (20,98 st. Celsjusza).
Według danych gromadzonych w ramach usługi Climate Change Service (C3S), w zeszłym miesiącu średnia temperatura powietrza wyniosła 13,54 st. Celsjusza – to o 0,81 stopnia powyżej średniej dla lutego z lat 1991-2020 i o 0,12 stopnia powyżej wartości z poprzedniego najcieplejszego lutego w 2016 roku. Różnica między obecną a szacunkową średnią dla tego miesiąca z okresu przedindustrialnego (1850-1900) wyniosła aż 1,77 stopnia. Od 8 do 11 lutego 2024 roku wartość ta była wyższa nawet o 2 stopnie.
Szczególnie ciepło było w Europie – o 3,30 st. Celsjusza powyżej średniej dla lutego z lat 1991-2020, przy czy temperatury w Europie Środkowej i Wschodniej były jeszcze wyższe. Wartości ponad średnią zanotowano również w północnej Syberii, środkowej i północno-zachodniej Ameryce Północnej, większości Ameryki Południowej, w całej Afryce i zachodniej Australii.
Chociaż kolejny miesiąc z rzędu obserwujemy osłabianie się zjawiska El Niño, to temperatura morza utrzymywała się na niezwykle wysokim poziomie. Średni dzienny SST osiągnął na koniec miesiąca absolutny rekord, wynoszący 21,09 st. Celsjusza.
„Luty dołącza do długiej serii rekordów z ostatnich kilku miesięcy. Choć może się to wydawać niezwykłe, nie jest to tak naprawdę zaskakujące, ponieważ ciągłe podgrzewanie systemu klimatycznego nieuchronnie prowadzi do kolejnych ekstremalnych temperatur. Klimat reaguje na rzeczywiste stężenie gazów cieplarnianych w atmosferze, więc jeśli nie uda nam się ich ustabilizować, nieuchronnie będziemy musieli stawić czoła nowym globalnym rekordom i ich konsekwencjom”. – powiedział Carlo Buontempo, dyrektor Copernicus Climate Change Service.
Jak wskazuje dr Dawid Biernacik z IMGW-PIB, luty był również ekstremalnie ciepły w Polsce. Średnia obszarowa temperatura powietrza wyniosła 5,7 st. Celsjusza, podczas gdy dla tego zimowego miesiąca wieloletnia średnia z lat 1991-2020 nadal jest ujemna (–0,1°C). Anomalia wyniosła więc aż 5,8 stopnia! Tegoroczny luty to zdecydowanie najcieplejszy luty od 1951 roku. Co ciekawe było cieplej niż przeciętnie w Polsce jest w marcu. Najwyższą temperaturę powietrza na stacjach synoptycznych zanotowano 27 lutego w Tarnowie (19,1°C) oraz Rzeszowie (18,6°C). Najniższa temperatura, poza stacjami wysokogórskimi, wystąpiła 9 lutego w Suwałkach (–6,6°C). Był to także najbardziej wilgotny luty w naszym kraju od 1951 roku. Średnia miesięczna suma opadów wyniosła ponad 65 mm, podczas gdy przeciętnie (1991-2020) miesięczna suma opadów w tym miesiącu wynosi u nas zaledwie ok. 32 mm.
Warto też podkreślić, że luty jest miesiącem, który na przestrzeni ostatnich ponad 70. lat ociepla się w Polsce najszybciej. Wzrost średniej temperatury powietrza w tym miesiącu w okresie 1951-2024 charakteryzuje się dodatnim, istotnym statystycznie trendem, wynoszącym aż 0,56 st. Celsjusza na 10 lat. Odpowiada to wzrostowi temperatury od 1951 roku aż o 4,1 stopnia.
Copernicus Climate Change Service (C3S) to jedna z sześciu usług tematycznych świadczonych w ramach unijnego programu Copernicus, zarządzanego przez Komisję Europejską i wdrażanego przez Europejskie Centrum Prognoz Średnioterminowych (ECMWF). Celem C3S jest dostarczanie rzetelnych informacji o obecnym i przeszłym stanie klimatu oraz opracowywanie prognoz na najbliższe dziesięciolecia dla różnych scenariuszy emisji gazów cieplarnianych. Tworzono w ramach programu Copernicus bazy wiedzy ma wspierać unijną politykę łagodzenia i adaptacji do zmian klimatycznych i globalnego ocieplenia.
Opracowanie: Redakcja, na podstawie doniesień prasowych.
